کد مطلب:190905 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125
وصیت 14
عن عنبسة العابد، قال: قلت لأبی عبدالله علیه السلام: أوصنی، فقال علیه السلام: اعد جهازك، و قدم زادك (لطول سفرك) و كن وصی نفسك، و لا تقل لغیرك یبعث الیك بما یصلحك [1] .
عنبسه ی عابد می گوید كه به امام صادق علیه السلام گفتم: مرا وصیتی بفرمائید. حضرت فرمود: تجهیزات سفر را آماده كن، و زاد و توشه ات را جلو بفرست، و خودت وصی خویشتن باش و به غیر خودت نگو كه برایت چیزی را بفرستد كه تو در مصالحت مصرف كنی.
باید دانست كه پایان زندگانی انسان مرگ است، و هر كه قدم به
[ صفحه 233]
این عرصه (دنیا) گذاشت، تلخی مرگ را می چشد، پس باید خود را برای این سفر مهیا كنیم. در دعای بیستم در صحیفه ی سجادیه سیدالساجدین حضرت علی بن الحسین علیه السلام آمده است:
الهی ارحمنی صریعا علی الفراش تقلبنی أیدی أحبتی.
پروردگارا! همیشه به رحمت واسعه ی تو نیاز دارم؛ مخصوصا ساعت مرگ كه در بستر آرمیده ام وعزیزانم مرا به راست و چپ می گردانند و قدرت حركت از من سلب شده است.
آری؛ چنین است. همه این راه را در پیش رو داریم، پس باید خود را آماده كنیم و از نعمت های الهی كمال استفاده را برای این مسافرت ببریم. به این حدیث شریف توجه نمایید:
قال امیرالمؤمنین علی علیه السلام: لا تنس صحتك، و قوتك، و فراغك، و شبابك، و نشاطك، و غناك أن تطلب به الآخرة [2] .
چند چیز را فراموش مكن و از آن غافل مشو و از این ها برای دنیا و آخرت خود كمال استفاده را بنما، و پیش از آن كه از تو گرفته شود، در راه صحیح مصرف كن:
1. سلامت و عافیت؛
2. قدرت و قوت؛
3. اوقات فراغت؛
4. جوانی؛
5. نشاط و تحرك؛
6. ثروت و دارایی.
[ صفحه 234]
بهترین راه آمادگی و مهیا بودن برای سفر آخرت، آشنایی با قرآن و عترت است. هر چه به این دو نزدیك تر شویم، از غم و اندوه دنیا و آخرت دور خواهیم بود؛ پس كوشش كنیم مقداری از عمرمان را صرف این دو امانت پیغمبر صلی الله علیه وآله كنیم، تا همیشه سربلند و سعادتمند باشیم.
شیعیان و محبان اهل بیت علیهم السلام هر وقت شرفیاب حضور امامان علیهم السلام می شدند و تقاضای موعظه و نصیحت می كردند، یكی از راهنمایی های آن بزرگواران این بود كه می فرمودند: استعدوا للموت، خودتان را برای سفر آخرت آماده و مهیا كنید؛ راه طولانی و خطرناك در پیش داریم، آماده ی رفتن به خانه ی قبر و تاریكی آن و وحشت آن و جواب نكیر و منكر باشیم، و آنچه تعلق به این راه دارد، انجام دهیم؛ كارهایی مانند وصیت كردن، لباس آخرت را آماده كردن، و همیشه با همه تسویه حساب كنیم، زیرا راه برگشت نخواهیم داشت؛ اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا.
عنبسه ی عابد می گوید كه به امام صادق علیه السلام گفتم: مرا وصیتی بفرمائید. حضرت فرمود: تجهیزات سفر را آماده كن، و زاد و توشه ات را جلو بفرست، و خودت وصی خویشتن باش و به غیر خودت نگو كه برایت چیزی را بفرستد كه تو در مصالحت مصرف كنی.
باید دانست كه پایان زندگانی انسان مرگ است، و هر كه قدم به
[ صفحه 233]
این عرصه (دنیا) گذاشت، تلخی مرگ را می چشد، پس باید خود را برای این سفر مهیا كنیم. در دعای بیستم در صحیفه ی سجادیه سیدالساجدین حضرت علی بن الحسین علیه السلام آمده است:
الهی ارحمنی صریعا علی الفراش تقلبنی أیدی أحبتی.
پروردگارا! همیشه به رحمت واسعه ی تو نیاز دارم؛ مخصوصا ساعت مرگ كه در بستر آرمیده ام وعزیزانم مرا به راست و چپ می گردانند و قدرت حركت از من سلب شده است.
آری؛ چنین است. همه این راه را در پیش رو داریم، پس باید خود را آماده كنیم و از نعمت های الهی كمال استفاده را برای این مسافرت ببریم. به این حدیث شریف توجه نمایید:
قال امیرالمؤمنین علی علیه السلام: لا تنس صحتك، و قوتك، و فراغك، و شبابك، و نشاطك، و غناك أن تطلب به الآخرة [2] .
چند چیز را فراموش مكن و از آن غافل مشو و از این ها برای دنیا و آخرت خود كمال استفاده را بنما، و پیش از آن كه از تو گرفته شود، در راه صحیح مصرف كن:
1. سلامت و عافیت؛
2. قدرت و قوت؛
3. اوقات فراغت؛
4. جوانی؛
5. نشاط و تحرك؛
6. ثروت و دارایی.
[ صفحه 234]
بهترین راه آمادگی و مهیا بودن برای سفر آخرت، آشنایی با قرآن و عترت است. هر چه به این دو نزدیك تر شویم، از غم و اندوه دنیا و آخرت دور خواهیم بود؛ پس كوشش كنیم مقداری از عمرمان را صرف این دو امانت پیغمبر صلی الله علیه وآله كنیم، تا همیشه سربلند و سعادتمند باشیم.
شیعیان و محبان اهل بیت علیهم السلام هر وقت شرفیاب حضور امامان علیهم السلام می شدند و تقاضای موعظه و نصیحت می كردند، یكی از راهنمایی های آن بزرگواران این بود كه می فرمودند: استعدوا للموت، خودتان را برای سفر آخرت آماده و مهیا كنید؛ راه طولانی و خطرناك در پیش داریم، آماده ی رفتن به خانه ی قبر و تاریكی آن و وحشت آن و جواب نكیر و منكر باشیم، و آنچه تعلق به این راه دارد، انجام دهیم؛ كارهایی مانند وصیت كردن، لباس آخرت را آماده كردن، و همیشه با همه تسویه حساب كنیم، زیرا راه برگشت نخواهیم داشت؛ اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا.
[1] كافي، ج 7، ص 65، ح 29؛ امالي شيخ صدوق (ره) ، مجلس 47، ح 12، بين دو قوس از اين كتاب است و همچنين در آن آمده است: «و لا تأمن لغيرك أن يبعث...» .
[2] الجعفريات، ص 176؛ بحارالانوار، ج 68، ص 267، ح 17.